Yozgat’ın, Ebiloğlu Çiftliğinde yaşayan yetmiş beş yaşındaki okuma yazma bilmeyen halk aşığı Ünal Boztaş, gözden uzak olsam da deyişlerimle ben buradayım diye haykırıyor.
Yozgat şehir merkezinin yanıbaşında bir çiftlikte mütevazı bir hayat süren ve geçimini hayvancılıkta sağlayan aşık Boztaş, diplomalı okur-yazar değil ama bütün şiirlerini deftere bir bir yazmayı da ihmal etmemiş. Halk Aşığı Boztaş, nasip olursa ölmeden evvel bu yazdıklarımı kitap haline getireceğim diyor.
Yetmiş beş yaşında olmasına rağmen oldukça zinde ve dinamik gözüken yaşlı aşık Boztaş’ın yazarken ve söylerken Yozgat’a has bir üslupla duru bir dil kullanması dikkatlerden kaçmıyor. “Yeryüzü İnsanları” adıyla dizelere aktardığı deyişleriyle toplumun yaralarına parmak basan halk aşığı Boztaş, “Örgüt mensupları “ adlı deyişleriyle de, vatanın birliğine ve bölünmezliğine kasteden terör odaklarına ise kan kusuyor. Ülkemize kast eden iç ve dış mihraklı terör gruplarının yaptıklarını sıralarken, kahraman güvenlik güçlerinin sürdürdüğü çetin mücadeleyi de vurgulayıveriyor deyişleriyle..
Doğru sözlerine yalan katıyor
Durmadan herkese kurşun atıyor
Bu yüzden ocaklar sönüp batıyor
Kahrolsun yaşamasın örgüt mensupları,
Almak istiyor ağzının payını
Ne kadar da olmuş vatan hayını
Gece gündüz döşüyorlar mayını
Kahrolsun yaşamasın örgüt mensupları..
Beş hanenin yaşadığı ve hayvancılıkla iştigal olunan dağların yamacındaki çiftlik evinde deyişlerini kafiyeli ve hece ölçülü şekilde sıralayan aşık Boztaş’ın defterinde saklı halk şiiri tarzındaki onlarca yüzlerce şiiri yayımlanmayı bekliyor.
